Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Pomiń baner

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

7 marca 2017
Kryształ nie jedno ma imię
prof. dr hab. Krzysztof Sacha

21 marca 2017
Badania kosmicznych akceleratorów cząstek
prof. dr hab. Michał Ostrowski

11 kwietnia 2017
Eksplozje gwiazd supernowych
dr hab. Andrzej Odrzywołek

25 kwietnia 2017
Kwantowe stany splątane
prof. dr hab. Karol Życzkowski

9 maja 2017
Mikroskopia bliskich oddziaływań - jak podglądać atomy i molekuły
dr Szymon Godlewski

23 maja 2017
Skąd się bierze masa? - spojrzenie z mikroświata
dr hab. Leszek Motyka

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Prelegenci

Krzysztof Sacha
Prof. dr hab. Krzysztof Sacha pracuje w Istytucie Fizyki im. Mariana Smoluchowskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 16 lat zajmuje się teoretycznymi badaniami ultra-zimnych gazów atomowych. Ultra-zimne gazy są układami pozwalającymi na modelowanie zjawisk z różnych dziedzin fizyki od kosmologii po fizykę fazy skondensowanej. Okazuje się, że również nadają się do realizacji kryształów czasowych, którymi prof. Sacha zajmuje się od kilku lat.

Michał Ostrowski
Prof. dr hab. Michał Ostrowski jest astronomem pracującym w Obserwatorium Astronomicznym UJ, gdzie kieruje Zakładem Astrofizyki Wysokich Energii. W trakcie swojej kariery pracował też w szeregu zagranicznych instytucji naukowych, w tym w instytutach Maxa Plancka w Garching i w Bonn. Jego osiągnięcia naukowe obejmują przede wszystkim fundamentalne dla astrofizyki promieniowania kosmicznego prace nad teorią przyśpieszania cząstek w relatywistycznych falach uderzeniowych.
W ostatnim dziesięcioleciu prof. Ostrowski zaangażował się w badania astronomii gamma najwyższych energii, gdzie kierował bądź kieruje ogólnopolskimi konsorcjami naukowymi międzynarodowych projektów H.E.S.S. i CTA. Realizował też całą serię zespołowych projektów badawczych, a obecnie w ramach projektu MAESTRO prowadzi badania aktywnych jąder galaktyk (tzw. "blazarów").  Prof. Ostrowski  posiada ugruntowaną pozycję międzynarodową, obecnie jest członkiem Komisji Astrofizyki Cząstek międzynarodowej unii fizyki (IUPAP) oraz naukowego komitetu doradczego europejskiej organizacji koordynującej badania z zakresu astrofizyki cząstek APPEC.

Andrzej Odrzywołek
Dr hab. Andrzej Odrzywołek to astrofizyk zatrudniony w Instytucie Fizyki UJ (Zakład Teorii Względności i Astrofizyki). Jego zainteresowania obejmują m. in. strukturę gwiazd, w tym rotujących, oraz zastosowania teorii neutrin do modelowania i obserwacji eksplozji supernowych.

Karol Życzkowski

Karol Życzkowski – ur. w 1960 roku, profesor fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Centrum Fizyki Teoretycznej PAN, zajmuje się mechaniką i informatyką kwantową, teorią chaosu oraz zastosowaniami matematyki w naukach społecznych. W czasie służby wojskowej w roku 1988 odmówił złożenia przysięgi obowiązującej w PRL, co opisał w książce "Notatki Szeregowca". W roku 1990 zjechał samotnie na nartach północną ścianą Piku Lenina (7134 m) w Kirgizji. Współautor monografii dotyczącej mechaniki kwantowej wydanej przez Cambridge University Press,  książki "Każdy głos się liczy. Wędrówka przez krainę wyborów" oraz przewodnika narciarskiego po polskich Tatrach Wysokich.

Szymon Godlewski
Dr Szymon Godlewski ukończył studia w zakresie fizyki (studia matematyczno-przyrodnicze, SMP) na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktorat z nauk fizycznych uzyskał badając samoorganizację nanostruktur molekularnych na powierzchniach tlenków metali. Obecnie jest adiunktem w Zakładzie Fizyki Nanostruktur i Nanotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół właściwości struktur atomowych i molekularnych, ze szczególnym uwzględnieniem pojedynczych molekuł organicznych ulokowanych na podłożach krystalicznych. Dr Godlewski zajmuje się również badaniami związanymi z przebiegiem reakcji chemicznych inicjowanych bezpośrednio na powierzchniach podłoża oraz kontrolowaną manipulacją molekułami z precyzją atomową.

Leszek Motyka
Dr hab. Leszek Motyka zajmuje się fizyką teoretyczną cząstek elementarnych. Głównym przedmiotem jego badań jest podstawowa teoria oddziaływań silnych - chromodynamika kwantowa. Obecnie zajmuje się głównie opisem fizyki badanej w Wielkim Zderzaczu Hadronów (LHC), w tym precyzyjnymi przewidywaniami dla fizyki bozonu Higgsa i produkcji, istniejących hipotetycznie, nowych masywnych cząstek. Związany od początku swojej działalności naukowej z Uniwersytetem Jagiellońskim, prowadził przez wiele lat badania naukowe także w ośrodkach zagranicznych, m.in. w Uppsali i Hamburgu.

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Program

Kryształy znamy wszyscy. Wiążą się one z periodycznym ułożeniem atomów w ciele stałym. Fizycy badają własności kryształów, potrafią je wytwarzać i wykorzystywać w praktyce, Kilka lat temu laureat Nagrody Nobla Frank Wilczek przedstawił koncepcje kryształów czasowych - układów, które na wzór kryształów przestrzennych wykazują spontanicznie periodyczne zachowanie w czasie. W trakcie wykładu słuchacze zostaną wprowadzeni w tematykę kryształów przestrzennych, zaprezentowane będą wybrane własności kryształów i metody ich badania. Następnie słuchaczom zostanie przybliżona idea kryształów czasowych.

Rejestracja kosmicznego promieniowania gamma "bardzo wysokich energii", przekraczającego często najwyższe energie uzyskiwane przez cząstki w ziemskich akceleratorach, otwarła przed astronomami i fizykami nowe okno obserwacyjne dla badań Wszechświata. Źródłami takiego promieniowania są potężne kosmiczne akceleratory cząstek, związane z wybuchami gwiazd supernowych, z procesami zachodzącymi w pobliżu czarnych dziur i gwiazd neutronowych, a także super-masywnych czarnych dziur w aktywnych jądrach galaktyk i wyrzucanych z nich z prędkościami bliskimi prędkości światła strugami namagnesowanej plazmy. Z drugiej strony badania takiego promieniowania pozwalają nam zrozumieć nie tylko wysokoenergetyczne procesy fizyczne zachodzące we wspomnianych wyżej obiektach, ale dają też unikalne możliwości dla badań kosmologicznych i pomiarów fizyki fundamentalnej. W trakcie wykładu przedstawię też informacje o znaczącym udziale polskich zespołów naukowych w rozwoju tej tematyki badawczej na świecie.

Supernowe, czyli eksplozje gwiazd, są relatywnie rzadkimi zjawiskami astronomicznymi. Bez nich jednak nie istniałby świat w postaci, którą obserwujemy wokół nas. Prawie każdy atom jaki znajdziemy na Ziemi został wyprodukowany wewnątrz umierającej w dramatyczny sposób gwiazdy. Teoria supernowych wymaga użycia praktycznie całej wiedzy z fizyki teoretycznej oraz superkomputerów, a mimo to mechanizm wybuchu nadal znajduje się na liście nierozwiązanych problemów współczesnej nauki. Obserwacje supernowych, z powodu ich ogromnej jasności przyćmiewającej światło wszystkich gwiazd w galaktyce, mają kluczowe znaczenie w kosmologii. Niestety, przewrotność natury powoduje, iż ostatnia supernowa w Galaktyce wybuchła ponad 400 lat temu. Widoczna gołym okiem w dzień była obserwowana przez Keplera w latach 1604-1606 bez użycia lunety, wynalezionej dwa lata później... Na wybuch kolejnej czekają z narastającą frustracją naukowcy posiadający coraz lepsze detektory neutrin, fal grawitacyjnych oraz promieniowania kosmicznego.

Mechanika kwantowa jest teorią probabilistyczną, pozwalającą opisać doświadczenia fizyczne w skali mikroskopowej. Teoria kwantowa dopuszcza istnienie superpozycji stanów kwantowych. Superpozycja dwóch stanów kwantowych opisujących układy złożone daje stan splątany, a wyniki pomiarów przeprowadzonych w obu podukładach wykazują nieklasyczne korelacje. W trakcie wykładu opiszę efekt kwantowego splątania i podam przykłady jego zastosowań w teorii informacji kwantowej.

Od zarania dziejów ciekawość otaczającego świata kierowała uwagę ludzi na to co niedostrzegalne gołym okiem. Wynalezienie w latach 80-tych XX wieku, w krótkim odstępie czasu skaningowego mikroskopu tunelowego i mikroskopu sił atomowych umożliwiło zupełnie nowe spojrzenie na strukturę powierzchni przeróżnych układów w skali nanometrowej. Mikroskopy bliskich oddziaływań znalazły szereg naukowych zastosowań w wielu dziedzinach poczynając od fizyki i chemii powierzchni, analizy struktur elektronowej, obserwacji reakcji chemicznych, poprzez identyfikację struktury związków organicznych, na zastosowaniach biofizycznych kończąc. W ciągu trzydziestu lat rozwoju mikroskopy przeszły oczywiście wiele udoskonaleń, zbudowano również nowe urządzenia charakteryzujące się innymi możliwościami badawczymi  i funkcjonalnością, pozwalające coraz głębiej zajrzeć w świat w nanoskali. W mojej prezentacji opowiem o najciekawszych (w moim oczywiście subiektywnym wyborze) osiągnięciach mikroskopii bliskich oddziaływań z ostatnich lat. Zobaczymy zatem jak analizować strukturę elektronową układów w nanoskali i dokonać wizualizacji orbitali molekularnych. Opowiem również o inicjowaniu reakcji chemicznych i podglądaniu, niestabilnych w normalnych warunkach, stanów badanych układów. Dowiemy się również jak przy pomocy mikroskopu sił atomowych „oglądać” wiązania chemiczne i w jaki sposób kontrolować ruchy atomów i molekuł. Pokażę również w jaki sposób najnowsze osiągnięcia mikroskopii bliskich oddziaływań są wykorzystywane w naszych laboratoriach i jakie mamy perspektywy na przyszłość.

Masa jest podstawową własnością materii, a zrozumienie jej istoty i źródeł to jedno z najciekawszych zagadnień współczesnej fizyki. Fizyka cząstek elementarnych pozwala zrozumieć niektóre mechanizmy, które odpowiadają za generację masy obserwowanej materii, tak w laboratoriach, jak w skali Wszechświata. W szczególności pokażę, jak podstawowe oddziaływania elektrosłabe i silne oraz efekty próżni kwantowej nadają masy cząstkom elementarnym, a także omówię pewne ważne otwarte pytania.